Błękitne oczy uśmiechają się do świata
Wypełnione marzeniami i fascynacją
Zbyt wcześnie ujrzała, że jej dłonie są zakute i ciągnięte
Pozbawione wolności
Zawsze to samo, strach, brak ucieczki
Nie potrafię tego przerwać
Nie potrafię tego więcej znieść
Wypala mnie to od środka
Straciłam wszystkie swe łzy, nie mogę płakać
Bez powodu, bez znaczenia
Jedynie nienawiść
Nie ważne, jak bardzo się staram
Obawiasz się tej wewnętrznej bestii
Ona rośnie, ona czeka
Jedynie, by cię zranić
To serce zostało zranione przez światło i
Widzę, że twój świat stara się nas wyprzeć
Teraz wszystko, co kocham umarło bądź zostało rozbite na kawałki
Zawsze to samo, strach, brak ucieczki
Nie potrafię tego przerwać
Nie potrafię tego więcej znieść
Wypala mnie to od środka
Straciłam wszystkie swe łzy, nie mogę płakać
Bez powodu, bez znaczenia
Jedynie nienawiść
Nie ważne, jak bardzo się staram
Obawiasz się tej wewnętrznej bestii
Ona rośnie, ona czeka
Jedynie, by cię zranić
Jedynie, by cię zranić
Jedynie, by cię zranić
Nie możesz ujrzeć jej oczu, co leży w nich
Poddają się, już się nie błyszczą
Zbyt wcześnie zamkną się z ostatnim płaczem
Nim obrócą się w biel
Jedynie, by cię zranić
Wypala mnie to od środka
Straciłam wszystkie swe łzy, nie mogę płakać
Bez powodu, bez znaczenia
Jedynie nienawiść
Nie ważne, jak bardzo się staram
Obawiasz się tej wewnętrznej bestii
Ona rośnie, ona czeka
Jedynie, by cię zranić
Jedynie, by cię zranić