Θαμπωμένη από τη νύχτα λόγω των θανάσιμων φώτων
Με αυτοκίνητα να περνούν δίπλα μου, τα μάτια σαν κεφάλια καρφίτσας
Σε περίμενα εκατό χρόνια στους ασπρόμαυρους δρόμους
Ήρθες σφυρίζοντας
Θαμπωμένη από τη νύχτα λόγω των θανάσιμων φώτων
Κλωτσώντας τα κουτιά κονσέρβας, τόσο χαμένη όπως ένα πλοίο
Αν εκεί έχασα το μυαλό μου, σ’ αγαπάω και ακόμη χειρότερα
Ήρθες σφυρίζοντας
Θαμπωμένη από τη νύχτα λόγω των θανάσιμων φώτων
Θα αγαπήσεις τη ζωή ή θα την κοιτάς απλά να περνάει;
Από τις νύχτες μας καπνίσματος, δεν μένει σχεδόν τίποτα
Μόνο οι στάχτες σου το πρωί
Σ’ αυτό το μετρό, γεμάτο από ζαλάδες της ζωής
Στο επόμενο σταθμό, μικρέ ευρωπαίε
Βάλε το χέρι σου, κατέβασε το κάτω στην καρδιά μου
Θαμπωμένη από τη νύχτα λόγω των θανάσιμων φώτων
Ένας τελευταίος γύρος, τεντώνοντας το χέρι μου στο τέλος
Σε περίμενα εκατό χρόνια στους ασπρόμαυρους δρόμους
Ήρθες σφυρίζοντας