Κορίτσι στα δεκάξι
Με ολόκληρη τη ζωή μπροστά της
Έκοψε τις φλέβες της
Βαριεστημένη από τη ζωή
Απέτυχε
Δόξα τω Θεώ
Για τα μικρά του ελέη
Παλεύοντας να συγκρατήσει τα δάκρυα
Η μητέρα διαβάζει το σημείωμα (αυτοκτονίας) ξανά
Δεκαέξι κεριά καίνε μέσα στο μυαλό της
Παίρνει πάνω της την ευθύνη
Πάντοτε συμβαίνει το ίδιο
Πέφτει στα γόνατά της
Και προσεύχεται
Δεν επιθυμώ να ξεκινήσω
Τίποτα βλάσφημες φήμες
Μα πιστεύω πως ο Θεός
Διαθέτει μια αρρωστημένη αίσθηση του χιούμορ
Κι όταν θα πεθάνω
Περιμένω να Τον βρω να γελά
Κοπέλα στα δεκαοκτώ
Ερωτεύτηκε τα πάντα
Και βρήκε μια καινούρια ζωή
Στον Ιησού Χριστό
Χτυπήθηκε από ένα αυτοκίνητο
Καταλήγοντας
Στη μηχανική υποστήριξη ζωής
Μια μέρα του καλοκαιριού
Καθώς εκείνη πέθαινε
Τα πουλιά κελαηδούσαν
Στον καλοκαιρινό ουρανό
Κατόπιν ήρθε η βροχή
Και για μια ακόμα φορά
Ένα δάκρυ κύλησε
Απ' της μητέρας της τα μάτια