İnsanın içindeki acıların
İtirafçısı,
Hepimizin özünde gizleniyor.
Kaybolanlar için ölen son bir çağrı,
Kısa tesadüfler, kanayan acı.
Dışlananlar kıvrıldı ormanın altında,
Sersem monologlarda ölen insanlar,
Sapkınlıklar çiçek açar kıvrılmışların etrafında,
Arayanlar, kendi soruları içinde kaybolmuş,
Arkadaşların hayaletleri, solan ayın altında neşeyle oynar.
Bu ölümün yılı.
Enstrümanlarını çalıyor,
Gizli, yüce Azrail,
Huzuruyla bize dokunan.
Anında kökler zehirleniyor,
Hastalığın yanmış ekinleri
Ben sadece bir izleyiciyim,
Kaybı belgeleyen bir avukat.
Kibirle kurumlanmak,
Bu henüz beni ilgilendirmiyor.
Hala diz çöküşten çok uzakta,
Kayıplarını alaya alıyorum.
Ölümün etrafında toplan,
Ayrıntıları işaret et parmağınla.
Daha fazlası için kusmukları inceliyorlar,
Dizginsiz bir meraka yakalanmış bir halde.
Hepimiz şimdi kaybettik onu.
Dehşetin kar tanelerini yakalayışla,
Doğar insanın gülünçlüğü.
Kıyametin düzenli atan ritmi ortasında,
Yığınlardan ayrılıp koparıldın.
Hainlik için, susamışlıkla kavruldun.
Hastalıklı bağlar bu heybetli işaretin üstünde yükseldi,
Güneş her zaman Blackwater Park üzerinde doğacak.