Çaresizlik adına
Haykırıyorum ismini
Bir ağıt iç çektiğim
Tekrar ve tekrar
Ruhsal tutulma
Geçitler kapalı aramama
Gece...
Bir yıldız perdesi, izliyor
Benim gölgem ışıktan doğar
Gözün ışığı, karanlıktaki
Bulanık sular üzerinde hatıralar süzülür
Sonsuza dek, gece ve gündüz arayışı
Ayışığı kimsesiz bir tepeyi okşar
Sakinliği ile bir fısıltının
Çıplak bir ruh giyiyorum
Boş bir yüz akan suda
Burası soğuk
Ayaz iz bırakır ceketimde toz ile
Gözler takılır sessiz portrene
Biz sadece düşüncelerimiz yoluyla konuştuk
Birlikte baktık, bekledik
Saatler susuzluk ve doğan güneşi getirdi
Güneş kuşları terk ederler karanlık yuvalarını
Gölgeler süzülür kemerli yollarda
Çevirme yüzünü bana doğru
Yüzleştiriyorsun beni yalnızlığımla
Bilinmeyen bir ormandasın
Gizli meyve bahçesi
Sesin uçsuz bucaksız ve renksiz
Fakat hâlâ çok kıymetli
Yeni ayın ninnisi seni ele geçirdi
Büyülenmiş, onun sürekli değişen yüzü
Sana boş bir bakış bahşetti
İlahi sürünün içindeki bir başka ruh
Onu sakladım
Solmayan çiçek sembolü
Altın tapınağın içinde gizli
Biz çayırında sevininceye kadar
Sonun
Her ikimiz de gölgelere yürürken
Alevler içinde yanacak ve yok olacak
Ölümsüz kara gül
Yine karanlık çöküyor
Alacakaranlık tarlalarda boydan boya ilerliyor
Akşam ağaçları inliyor sanki biliyorlarmış gibi
Gece hep düşündüğümü seni