Το χρώμα της καρδιάς μου είναι μαύρο
κάηκε έτσι απλά
σε κάθε ευκαιρία σπάω γυαλιά
κοιτώ τα ματωμένα χέρια μου,γιατί είμαι έτσι,γιατί?
Το χαμογελό σου είναι λαμπερός χρυσός
αλλα τα λόγια σου είναι τόσο ψυχρά
όσο πας και μου μοιάζεις περισσότερο
μερικες φορές είναι σαν με κυνηγά το κάρμα
το αληθινό όνομα της αγάπης είναι σίγουρα μίσος
η ελπίδα είναι ο γονιός της αποτυχίας και της απελπισίας
η σκια που σκίαζε το προσωπό μου
δεν ήξερα ότι δημιουργήθηκε απο το φως που ονομάζεται εσύ
Αναμεσά μας ο χρόνος έχει σταματήσει εδω και πολύ καιρό
πάντα η παρεξήγηση είναι η αιτία του πόνου
ούτε εγώ ξέρω
ήλπιζα να με καταλάβεις
αλλα αυτό ήταν μια παρεξήγηση
Οι άνθρωποι προσπαθούν
να γελούν για να κρύψουν την αλήθεια
σαν να είνια χαρούμενοι
ενω κρύβονται μέσα στο ψέμα
που ονομάζεται αγάπη
σαν να είναι αιώνιο
Το χρώμα του μελαγχολικού μου κόσμου είναι μαυρο
η αρχη και το τέλος
αλλάζουν σε μαυρο και άσπρο
συχνα οι άνθρωποι είναι ύπουλοι
και έχουν παραισθήσεις
αλήθεια γιατί είμαι έτσι,γιατί?
Αυτά τα χείλη είναι κατακόκκινα
κόκκινα σαν το ψέμα
όσο προχωράμε,η γλώσσα μεταξύ μας
δεν ταιριάζει χρωματικά
το αληθινό όνομα της αγάπης είναι σίγουρα μίσος
η ελπίδα είναι ο γονιός της αποτυχίας και της απελπισίας
η σκια που σκίαζε το προσωπό μου
δεν ήξερα ότι δημιουργήθηκε απο το φως που ονομάζεται εσύ
Σε συνάντησα και αυτό που
έμεινε ήταν η αγωνία
καθε μέρα είνια μια σειρά απο
δυσκολίες και τεστ
τώρα τραγουδώ για χωρισμό ,μια εξομολόγηση για σένα
αυτή είναι η τελευταία μου εξομολόγηση
Οι άνθρωποι προσπαθούν να γελούν για να κρύψουν την αλήθεια
σαν να είνια χαρούμενοι ενω κρύβονται μέσα στο ψέμα
που ονομάζεται αγάπη σαν να είναι αιώνιο
Κάποια μέρα όταν θα είμαι στο τέλος του κόσμου μοναχός μου
μπορεί και να σε νοσταλγήσω ναι
κάποια μέρα που θα έχω εξημερωθεί στο τέλος της θλίψης
δεν ξέρω ίσως στο τέλος και να το μετανιώσω
Γυρίζω πίσω
στο δρόμο που ήρθα,μαύρο
το ζεστό μας\
καλοκαίρι,συνέβει πολύ καιρό πριν
Ξεθωριάσου