Τα νύχια μου μαύρα έβαψα
Τα μαλλιά μου έβαψα σε μια βαθύτερη απόχρωση
Ανοιχτό καφέ
Είμαι τόσο σκοτεινή, δυνατή και περήφανη—όπως σ' αρέσει
Τον ουρανό μαύρο έβαψα
Είπες πως αν το δρόμο σου έβρισκες
Το σήμερα θα το μετέτρεπες σε νύχτα
Ώστε να ταιριάζει και με την ψυχή σου
Αχ!
Τι μπορώ να κάνω;
Τίποτα
Χάθηκε πια η ελευθερία. . .
Αχ!
Τι μπορώ να κάνω;
Η ζωή τοσ' ωραία είναι
Μα κανένα στοιχείο δεν έχεις <για να τ' αποδείξεις>
Ο ήλιος και τα μάτια σου έχουν το ίδιο μπλε
Η μεγαλοπρέπεια
Κανένα νόημα δε βγάζει σ' εσένα
...Σκοτεινή Ομορφιά...
Αχ!
Το σπίτι μαύρο έβαψα
Ακόμα και το ύφασμα του νυφικού μου μαύρο
Κανένα φωτεινό δωμάτιο
Χαμένη αγάπη είσαι
Τα χείλη μου, όμως, κατακόκκινα!
Για να μοιάζουν με κεράσια την άνοιξη
Αγάπη μου, δεν μπορείς να τ' αφήσεις όλα τόσο σκοτεινά να μοιάζουν
Αλλά, αχ!
Τι μπορώ να κάνω;
Για να σε "ενεργοποιήσω"...
...Ή να σε ξεπεράσω;
Αχ!
Τι μπορώ να κάνω;
Η ζωή τοσ' ωραία είναι
Μα κανένα στοιχείο δεν έχεις <για να τ' αποδείξεις>
Ο ήλιος και τα μάτια σου έχουν το ίδιο μπλε
Η μεγαλοπρέπεια
Κανένα νόημα δε βγάζει σ' εσένα
...Σκοτεινή Ομορφιά...
Αχ!
Μωρό μου—εσύ—σκοτεινή ομορφιά
Αχ!
Τι μπορώ να κάνω;
Η ζωή τοσ' ωραία είναι
Μα κανένα στοιχείο δεν έχεις <για να τ' αποδείξεις>
Ο ήλιος και τα μάτια σου έχουν το ίδιο μπλε
Η μεγαλοπρέπεια
Κανένα νόημα δε βγάζει σ' εσένα
...Σκοτεινή Ομορφιά...
Αχ!