bir ressam fırçasıyla anılır
ama o boş bir kanvasa sarıldı
yarınların olmasını istediği kanvasa
o kanvas! seni boyamak için fırçamı elimde tutuyorum
ama ellerim çok titriyor
ellerimin titremesini önemsemiyorum
çünkü çizmek istediklerimi zihnimde canlandıramıyorum bile
neden çizemiyorum
ışıltılı gökyüzünün altında mavi kemerleri
ufuğun sonsuz olduğu çiçekli çayırları
tepesinde kuşların yuva yaptığı, karlı dağları
çıplak kadınların bahar havasında dans ettiği yerleri
dağın üstünde beyaz güvercinlerin yavaşça kanat çırptığı gökyüzünü
o kanvas! neden çizemiyorum
bir tiyatro hayal ediyorum, çizmeliyim
bunlara çok hasret kaldım, artık göremeyecek olsam bile çizmek istiyorum
sana soruyorum
neden yıllarımın hasretini zihnimde canlandırmama izin vermiyorsun?
baharın renklerini boyamama neden izin vermiyorsun?
karlı ve rüzgarlı bir havada bulutların arasından uçan siyah karga avını arıyor
çiçekli çayırlar ve güzellikler onun için düz bir çimenlik, açlıktan ölen bir kurtu görüyor sadece
çıplak kadınların zincirlendiğini görüyor, karanlık bir zindanda tutulduğunu görüyor
ve solmuş çiçeklerin arasında yosunlu bir mezar görüyor
tuvalda şeytan kendini çizmiş kadar siyah
o kanvas! neden?
tuvalda şeytan kendi rengiyle boyanmış kadar siyah
o kanvas! neden?