Hej... oooh...
Fleta të kanavacës të zbrazët, fleta të paprekura të argjilës
Ishin të shtrira përhapur para meje ashtu sikur trupi i saj ka qenë më parë.
Të gjithë pesë horizontet rrotullohen rreth shpirtit të saj
Ashtu si toka rreth diellit
Por tashmë ajri që e shijova dhe që e morra frymë ka ndryshuar
Ooh, dhe e gjitha që e mësova atë ishte për gjithçka
Ooh, e di që ajo më i dha mua të gjithat që i kishte veshur
Dhe tani duart e mia të hidhura nxehen përfundi reve
E gjithçkafit që ka qenë.
Oh, fotot janë larë të gjithat në ngjyrë të zezë, e tatuazhuar çdo gjë...
Unë bëj shëtitje jashtë
Jam i rrethuar nga disa fëmijë që lozin
Mund t'ia ndjej qeshjen e tyre, pra pse po thahem?
Oh, dhe mendimet e trazuara që tjerren rreth kokës time
Unë po tjerrem, oh, po tjerrem
Sa shpejt mund që dielli të bie larg
Dhe tani duart e mia të hidhura e përkundin xhamin e thyer
E gjithçkafit që ka qenë?
Oh, fotot janë larë të gjithat në ngjyrë të zezë, e tatuazhuar çdo gjë...
E gjithë dashuria u prish e kthej botën time në zi
E tatuazhoi të gjithën që shoh, të gjithin që jam, të gjithin që do jem... po...
Uh huh... uh huh... ooh...
E di që ndonjë ditë do ta kesh një jetë të bukur,
E di që ti do të jesh një diell në qiellin e dikujt tjetër, por pse
Pse, pse nuk mund të jetë, nuk mund të jetë i imi
Aah... uuh...
Tu du du tu, tu du du