Είσαι χλωμός κύριέ μου
μου ξανάδωσες ζωή
σαν ήμουν ένα κορίτσι μοναχό
ένα ορφανό αστέριˑ
η πόρτα που ‘κλείσες κι έφυγες
είναι ακόμη μισάνοιχτηˑ
είσαι απόμακρος κύριέ μουˑ
είσαι χολωμένος κύριέ μου
Αχ ας είχαμε σβήσει από το πρώτο βήμα
ας είχαμε στην αγάπη πιστέψει μα όχι στο θάνατοˑ
θα με συνόδευες στον μοναχικό μου χορό,
τώρα πια μ’ απέμεινε το μαντήλι που σου ‘περνα τον ιδρώτα.
Ησουν μια ζαβολιάρα αγάπη,
έφυγες νωρίς, αλίμονο!
Αν κι ακόμα νιώθω πως μ’ έχεις πληγώσει
η ζωή θα ‘ναι πολύ δύσκολη χωρίς εσένα