beri gel daha beri daha beri
bu yol vuruculuk nereyedek böyle?
bu hır gür bu savaş nereyedek?
sen bensin işe, ben senim işte
ne diye bu direnme böyle? ne diye?
ne diye aydınlıktan kaçar aydınlık? ne diye?
topumuz bir tek olgun kişiyiz bir tek
ne diye böyle şaşı olmuşuz? ne diye?
zengin yoksulu hor görür, ne diye?
sağ soluna yan bakar, ne diye?
i̇kisi de senin elin ikisi de
peki kutlu ne? kutsuz ne?
topumuz bir tek inciyiz bir tek
başımız da tek aklımızda tek
ne diye iki görür olup kalmışız iki büklüm
gökkubbenin altında ne diye?
sen habire gevele dur bakalım,
habire ‘usul boylu birlik çam ağacı’ de
sonu nereye varır bunun, nereye?
şu beş duyudan, altı yönden
varını yoğunu birliğe çek, birliğe
kendine gel, benlikten çık, uzak dur
i̇nsanlara katıl, insanlara
i̇nsanlarla bir ol
i̇nsanlarla bir oldun mu bir madensin, bir ulu deniz
kendinde kaldın mı bir damlasın, bir dane
erkek arslan dilediğini yapar
köpek köpekliğini ede durur
tertemiz can canlığını işler
beden de bedenliğini yapar, bedenliğini
ama sen canı da bir bil, bedeni de
yalnız sayıda çoktur onlar alabildiğine
hani bademler gibi, bademler gibi
ama hepsindeki yağ bir
dünyada nice diller var, nice diller
ama hepsin de anlam bir
sen kapları, testileri hele bir kır
sular nasıl bir yol tutar, gider
hele birliğe ulaş, hır gürü, savaşı bırak
can nasıl koşar, bunu canlara iletir