Απομονωμένη από τον έξω κόσμο
Σύννεφα έχουν καλύψει όλο το φως
Δεν έχω κανέναν έλεγχο, μοιάζει
οι σκέψεις μου να περιπλανιούνται
Από τη στιγμή που προσπαθώ να
ζήσω τη ζωή χωρίς εσένα
Πουλιά πέφτουν από τις στέγες
Από τον ουρανό σαν στάλες βροχής
Δίχως αέρα, δίχως περηφάνια
Αν το να είμαι ο εαυτός μου είναι το λάθος μου
Τότε προτιμώ να μην είμαι σωστή
Οι ελπίδες έγιναν φόβος και με το ένα μου
φτερό δε μπορώ να πετάξω
Με την ανατολή του ηλίου αγκάλιασε τα
όνειρα μου σφιχτά και γι' αυτό
Πουλιά πέφτουν από τις στέγες
Από τον ουρανό σαν στάλες βροχής
Δίχως αέρα, δίχως περηφάνια
Πουλιά
Σε ένα μέρος χωρίς φόβο, χωρίς το φως του φεγγαριού
(σε ένα μέρος χωρίς φως του φεγγαριού και φόβο)
Χρειάζομαι μόνο δέντρα και λουλούδια και λίγο ήλιο
(το μόνο που χρειάζομαι είναι δέντρα, λίγα λουλούδια και ήλιο)
Εκεί που φτιάχνονται οι αναμνήσεις και εκεί που το παλιό πεθαίνει
Εκεί που η αγάπη δεν έχει χαθεί
Πουλιά πέφτουν από τις στέγες
Από τον ουρανό σαν στάλες βροχής
Πουλιά πέφτουν από τις στέγες
Από τον ουρανό σαν στάλες βροχής
Δίχως αέρα, δίχως περηφάνια
Να γιατί τα πουλιά δεν πετούν