Gelmiyorsa artık yardıma
Bir zamanlar ağladığın omuzlar
Soğumuyorsa kalbine akan kaynar sular
Tanıyamıyorsa artık gözlerin
Aynadaki şu sessiz ve yorgun adamı
Kurumuyorsa yanağından akan tuzlu sular
Nefes alamıyorsan
Açıklayamıyorsan
Tutunamıyorsan
Kanatlanamıyorsan
Ve artık başaramıyorsan
Olsun, olsun varsın
Şimdi uyu.. biraz uyu
Kurşuna dizilmiş yalnızlığın yanına uzan
Ve biraz uyu
Durduramıyorsan artık adımlarını
Hep aynı ıslak kaldırımlarda
Sayamıyorsa parmakların geçen yılları
Unutuyorsa artık ellerin
Eskiden tuttuğu elleri
Kayboluyorsa aklından tek tek isimleri
Sadece çocukken uyanıksındır, bunu bil
Herşeyin farkındasındır
Her sese dőnüp bakarsın
Büyümek, uyumak ve unutmak gibidir
Ve büyüklerin dediği gibi,
Uyuman gerekir büyümen için
Sağır ediyorsa sessizlik ve kőr ediyorsa aydınlık
Sadece sana gőrünen ve kimseleri inandıramadığın bir hayalet gibi
Yanıbaşında oturuyorsa yalnızlık bu gece
Hep aynı saatte kapını çalan bir düşman gibi bekliyorsa seni
Ve canına kastedecek bir kılıç gibi sallanıyorsa tepende
Unutabilmek için hepsini...
Biraz uyu