Tijdens het slapen bekijk ik je, het leukste hoe je bent, je haren in de war, op je gezicht een afdruk van een kussen.
Een zondags ontbijt.
Tussen jouw kleine spelletjes en je grote oorlogen, zo'n soort liefde hadden wij.
Een zondags ontbijt.
Wat je ook doet het lukt niet, het lukt niet meer zoals vroeger
Het laten lachen, het laten huilen, niemand anders dan jij kan dit (X2)
Het moet nu stoppen, dit begrijpen we beiden
Waarom huilen we beiden dan nog steeds...
Wat ik ook doe het lukt niet, het lukt niet meer zoals eerst.
Het laten lachen, het laten huilen, niemand anders dan jij kan dit (X4)