Ουτε οι δρόμοι έμειναν ίδιοι
ούτε εσύ,αλλά ουτε κι εγώ
ε αλλάξαμε κι εμείς
και μάλιστα χωρίς να το θέλουμε
ας μακρύνουν τα χρόνια κ ας γίνουν δρόμοι
η αγάπη να πετάξει απο την καρδιά μας και αν μπερδευτεί στον αέρα.
και μετά,με μια σταγόνα που πέφτει στο τζάμι
να μας θυμίσει και πάλι την ύπαρξή της
κουραστήκαμε ,ειμασταν νεοι
δεν σκεφτόμασταν τίποτα
ωω αγαπηθήκαμε κι εμείς
δεν σκεφτήκαμε το τέλος
εκείνη η μέρα (του τέλους)είναι η σημερινή,περιμέναμε την αντάμωση
σαν τους γλαρους ,μερικές φορές που ανταμωνουν στα φεριμποτ(πλοία)
δεν σωπάσαμε,αντιθέτως αυξήσαμε τον τονο της φωνής μας,είμασταν μόνοι,σπαστήκαμε(παρεξηγηθήκαμε)
λογαριάζαμε σε μια μπουκιά αγάπη