صد ها بشکه ي سرد بر سرم خالي شد
صد ها ماشه ي آهنين همين حالا فشدره شدن
مادر!؟ منو زير درخت بيد (با تير) زدن
پسري که دلت نيومد تا اونو ببوسي، نقش به زمين شد
شغال ها يک به يک بالاي سرم جمع شدند
جمع شدن از هرطرف تو چشمم، تو جگرم
مادر!؟ منو مثل لاشه خوردن و غارت کردن
براي اينکه منو تشخيص بدي منو جلوت پخش کردن
"از تلخي هاي روي زمين
همشونو همشونو چشيدم
هدر شدم! به کاشته هام توتون هم مخلوط کردم
منو ميليون ها بار سوزوندن بارها و بارها
مادر، من مثل پرنده ي سيمرغ
خودمو از خاکسترم آفريدم
شب ها منو ميشناسن; مينشينم و کوچ ميکنم
شب ها منو ميشناسن; خون ميچکه و من ميخورم
ای مادر!؟؟ تو منو فراموش کن، در دل تاريکي
من سرخي ها ميکارم و سياهي ها برداشت ميکنم
من در حالي که قلبمو تقسيم ميکردم درحال تخلف يقه ام را گرفتن
درحال تخلف; با دستبند مچ دستمو نصف کردن
ای مادر!؟ من کسي هستم که به خاطر اُميد از دياري به ديار ديگه ميجنگم
به خاطر یه عشق دلربا خودمو محروم کردم
پرومتئوس (افسانه ي يوناني) بودم وقتي به سنگ ها ميخ شدم
جگرم را به عقاب ها خوراندم
اسپارتاکوس بودم وقتي داد از برده داري ميزدم
براي شير ها غذا شدم و تمام شدم
در چاه هاي بي انتها يوسف بودم
در بيابان کربلا حسين بودم،
جم سلطان، در زندان ها،
پير سلطان، در پاي چوبه دار،
اين چندمين مردن، چندمين زنده شدنمه؟
من از سوي پروردگاران آتش دزديده ام
قرن ها گرفتارشدم، بارها و بارها سوختم
مادر، من مثل پرنده ي سيمرغ، مثل پرنده ي سيمرغ
خودمو از خاکسترم آفريدم