Бездомный пёс [Bezdomnyi pyos] [Belarusian translation]

Змярканне, восень, шалёны дождж...

Я падышоў і спытаў: «Што ты чакаеш?»

Мокрая поўсць і сумныя вочы –

Аб розным маглі б сказаць.

Шумны вакзал адпраўляў цягнікі,

Людзі, спяшаючыся, займалі месцы.

Хтось развітваўся,

А хтось сустракаў,

А пёс безнадзейна чакаў.

Людзі міма ішлі і ўсміхаліся:

«Мокры і пацешны пёс,

Можа, страціўся,

Можа быць, зусім-зусім бяздомны».

Хіба людзі ведаць маглі,

Што ён які дзень усё чакае і чакае?

Ёсць утульная хата, але нікога няма дома.

Хтосьці мільгане ў пярэстым натоўпе,

Кінецца сабака, не паверыўшы сабе,

Нават забудзецца пра лапу і кроў...

Не, ён памыліўся зноў.

Усё ўсміхнуцца – «які ён смешны,

Мокры і брудны», – і тупнуць нагой.

Сабака разумее: адкуль ім ведаць,

Што трэба сядзець і чакаць.

Людзі міма ішлі і ўсміхаліся:

«Мокры і пацешны пёс,

Можа, страціўся,

Можа быць, зусім-зусім бяздомны».

Хіба людзі ведаць маглі,

Што ён які дзень усё чакае і чакае?

Ёсць утульная хата, але нікога няма дома.

Змярканне, восень, шалёны дождж...

Усё разумееш, але ўсёткі чакаеш.

Шкада, што табе аднаго не зразумець:

Людзі ўмеюць ілгаць.

Людзі міма ішлі і ўсміхаліся:

«Мокры і пацешны пёс,

Можа, страціўся,

Можа быць, зусім-зусім бяздомны».

Хіба людзі ведаць маглі,

Што ён які дзень усё чакае і чакае?

Ёсць утульная хата, але нікога няма дома.