Przyjdzie mi odpełznąć
Od wypowiedzenia wojny na wszystkie cztery struny,
Od wiosny o niskim czole na wszystkie cztery ściany,
Od przypalonej strawy za wszystkie cztery biedy,
Od pokolenia zła w cztery czarne liczby.
Narzucić stary mundur, przetarty przez kogoś po dziury.
Przyjdzie mi się obejść
Bez błękitnych ptaków zmierzchu, bez różnowłosych rzęs,
I przerobić z rana, co nie udało się wczoraj,
Zostawić brudny wagon i kontynuować przetok
Po nieostygłym popiele na zrobionej przez siebie miotle,
Rozrzucić ręce we śnie, by w ciemności nie potknąć się.
Przyjdzie mi zmienić
Zobojętniały obrzęd na śmiercionośny nabój,
Skrzypiące krzesło przy stole na dziecięcy krzyk za rogiem,
Wianek róż pokręconych na depresyjną psychozę,
Psychodeliczny raj na trzy skoble w stodole.
Wszyscy do mnie krzyczą - Strzeż się!
Wszyscy do mnie krzyczą - Strzeż się!