یه روزی میاد که آدم ها فرموش میکنن
حتی شیرینترین خاطرات را
اما من شب صداتو میشنوم
در نیمه شب
منو فراموش نکن
زیرا که هر شب در اون ساعت
تو رو در درونم حس میکنم و با تو هستم
و ناامیدانه در رویاهایم قدم میزنم
تو هم در سکوت شب
فراموشم نکن [یادم کن]
در نیمه های شب لبخند تو
مثل رودخانه ای در درونم جاری میشه عزیزم
اگر روزی جنون
به سراغت اومد
منو یاد کن
چارق در پاهایم عصا در دستم
بدنبال تو میگردم در این جاده ها
حتی اگه دیدارمون
به قیامت بیوفته
فراموشم نکن
اگه هنوز اون پیرهن ابریشمی سبز رو داری
یه خاطر من تنت کن
اگه روزی شبنمی روی گل گلدانت دیدی
یا پرنده ای خسته دیدی
منو یاد کن
اگه بزرگترین مشکلات رو هم داشته باشم
اگه از تو خیلی دور هم باشم, بیا بدیدارم
بیا به دیدار کسی که تورو تا حد مرگ دوستت داره
روزی که مردم
منو یاد کن