Крыху цяплей за шклом, але злыя мароза...
Уваходжу ў дзверы, як у кветак ліпеньскіх сад.
Я іх так хачу сагрэць цеплынёй, але белыя ружы
На вачах усіх гатовы гладзіць і цалаваць.
Я іх так хачу сагрэць цеплынёй, але белыя ружы
На вачах усіх гатовы гладзіць і цалаваць.
Белыя ружы, белыя ружы,
Безабароныя шыпы.
Што зрабіў з імі снег і марозы,
Лёд блакітных вітрын?
Людзі ўпрыгожаць вамі свята
Толькі на некалькі дзён
І пакідаюць вас паміраць
На белым халодным акне.
А людзі ўносяць вас дадому, і вечарам познім
Хай святло святочнае наполніць уміг вокны двароў.
Хто прыдумаў вас вырошчваць зімой, о белыя ружы,
І ў свет увадзіць жорсткіх завірух, халодных вятроў?
Хто прыдумаў вас вырошчваць зімой, о белыя ружы,
І ў свет увадзіць жорсткіх завірух, халодных вятроў?
Белыя ружы, белыя ружы,
Безабароныя шыпы.
Што зрабіў з імі снег і марозы,
Лёд блакітных вітрын?
Людзі ўпрыгожаць вамі свята
Толькі на некалькі дзён
І пакідаюць вас паміраць
На белым халодным акне.