Belus' Død [Belarusian translation]

Вядзьмак узбіраецца на дрэва,

знаходзіць стары боль Зямлі,

зразае яе ў цішы восені,

нажом выразае яе сэрца.

Лісце дуба валяцца на зямлю,

вядзьмак заклікае духaў!

Лісце дуба валяцца на зямлю,

вядзьмак спявае свае загаворы.

Плод загорнуты у льняную тканіну,

святы дух дуба,

вядзьмак збярог гармонію свету,

урадлівасць, сонечную энергію ў сваіх руках!

Лісце дуба валяцца на зямлю,

вядзьмак заклікае духаў!

Лісце дуба валяцца на зямлю,

вядзьмак спявае свае загаворы.

Вось спапяляючая сіла сонца;

вось урадлівае мора Землі;

у магутнай галіне ведзьмака;

у ажыўленым скіпетры караля.