Υπάρχει ένα απαλό φεγγάρι του χειμώνα στον ουρανό που μπαίνει μέσα απ'το παράθυρό μου
Και το πάρκο εκεί κάτω είναι σαν ένα κρεβάτι
Η νύχτα είναι κρύα και σκοτεινή, και η καρδιά μου λιώνει σαν το χιόνι
Και τα κουδούνια της Νέας Υόρκης μου λένε να μην φύγω.
Είναι πάντα αυτός ο καιρός του χρόνου όταν οι σκέψεις μου με καταστρέφουν
Με τα φαντάσματα από πολλών ζωών που είναι παντού
Όμως απ'αυτά τα τρελά ύψη, μπορώ πάντα ν'ακούσω τους ήχους
Τους ήχους των κουδουνιών της Νέας Υόρκης, τραγουδούν ολόγυρα.
Να μείνεις μ'εμένα, να μείνεις μ'εμένα
Να είσαι καταφύγιο από αυτά τα σπασμένα όνειρα
Να περιμένεις εδώ, να ξυπνήσεις μ'εμένα
Στους δρόμους ήσυχους και γεμάτα απ'το χιόνι.
Να μου τραγουδάς ένα τραγούδι για την χαρά και ένα για την εξιλέωση
Και ό, τι είναι ανάμεσα που λέω είναι το δικό μου
Με το φώς του φανοστάτη να φωτίζει το γκρι
Και τα κουδούνια της Νέας Υόρκης που με καλούν να μείνω
Τα κουδούνια της Νέας Υόρκης με καλούν να μείνω.