Και τώρα κάτσε σ'εκείνη την καρέκλα
Αυτήν την φορά άκουσε με χωρίς να με διακόπτεις
Είναι πολύς καιρός που ήθελα να σου το πω
Να ζω μαζί σου ήταν μάταιο
Όλα χωρίς ευθυμία, χωρίς ένα δάκρυ
Τίποτα να προσθέσω μήτε να ξεχωρίσω
Στην παγίδα σου έπεσα και εγώ
Στον Επόμενο, παραχωρώ την θέση μου
Διάβολε πόσο θλιβερό
Και όταν στο κρεβάτι αυτός θα σου ζητά περισσότερα
Εσύ θα του το δίνεις γιατί εσύ έτσι πράττεις
Όπως ξέρεις να υποκρίνεσαι εφόσον σε βολεύει
Και τώρα ξέρω πια είσαι και δεν υποφέρω πια
Και αν θα έρθεις κοντά θα σου το αποδείξω
Και αυτή τη φορά εσύ θα το θυμηθείς
Και τώρα γδύσου όπως ξέρεις να κάνεις εσύ
Αλλά μην αυταπατάσαι, εγώ δεν την πατάω ξανά
Εσύ θα με νοσταλγήσεις,όμορφη χωρίς ψυχή