Belki bir parça ömür bulunur bir yerde,
Belki içine biraz hayat konulur.
Belki ölmeden insan olunur yine,
Belki biraz da hava solunur.
Belki bir gün
Ağaçlar kök salınca, hepsi göğsüme batınca
Tek odalı kağıttan şatomda
Uyanırım belki.
Yalnızken kırık yatağımda, alışırım zamanla.
Bu kadarı var bana hayatta,
Yetinirim belki.
Belki bir parça akıl bulunur bir yerde,
Belki içine biraz zeka konulur.
Belki bir gün
Ağaçlar salınınca, rüzgar göğsüme dokununca
Camdan dışarı bakınca
Anlarım belki.
Yatağımı onarınca, dayanamam yalnızlığa
Daha fazlası var hayatta,
İsterim belki.
Dün bi sevdiğini kaybettin kim bilir kaç yaşında
Düşündün mü ne vardı aklında geriye döndüğü son anda
Ölürken hala insansa ne mutlu darısı başımıza
Şeytan gıptayla baktı, kötü davrandık dünyaya
Daha çocukken önümüze geleni tekmelemeyi öğrendik
Kendimizi sevmedik, birbirimizi....!
Ama geç değil belki yeniden başlarız,
Doğa affeder
Vazgeçme güzel hayaller kur, yeter!