Ο χρόνος λιώνει σε αυτή τη ζωντανή κόλαση,
Εγκλωβισμένος από έναν σκοπό που κάποτε καταλάβαινα.
Νιώθω μια αρρώστια να χτίζεται μέσα μου,
Σε ποιον θα πρέπει πραγματικά να απαντήσω.
Παρελαύνουν μέσα από ποτάμια του κόκκινου.
Ψυχές συμπαρασύρονται, γεμίζουν τον αέρα.
Αναγκασμένες να πολεμήσουν, πίσω,
Από τον ανέντιμο σταυρό.
Κάνω μόνο ό,τι αναμένουν από μένα,
Δίχως συναισθήματα τα αισθήματά μου καταπιεσμένα.
Η τυφλή υπακοή με κουβαλάει μέσα από όλα αυτά.
Συνείδηση, μια λέξη που έμαθα να ξεχνάω.
Παρελαύνουν μέσα από ποτάμια του κόκκινου.
Ψυχές συμπαρασύρονται, γεμίζουν τον αέρα.
Αναγκασμένες να πολεμήσουν, πίσω,
Από τον ανέντιμο σταυρό.
Ο χρόνος λιώνει σε αυτή τη ζωντανή κόλαση,
Εγκλωβισμένος από έναν σκοπό που κάποτε καταλάβαινα.
Νιώθω μια αρρώστια να χτίζεται μέσα μου,
Σε ποιον θα πρέπει πραγματικά να απαντήσω.
Παρελαύνουν μέσα από ποτάμια του κόκκινου.
Ψυχές συμπαρασύρονται, γεμίζουν τον αέρα.
Αναγκασμένες να πολεμήσουν, πίσω,
Από τον ανέντιμο σταυρό.