Πολλές φορές έτρεξα μαζί σου κάτω
Στους βροχερούς δρόμους της παλιάς μας πόλης
Πολλές ήταν οι ζωές που ζήσαμε κάθε μια μέρα
Και θάψαμε μαζί τα πάντα
Μη με κοροϊδεύεις
Μη κοιτάς αλλού
Θα με ακολουθήσεις πίσω
Με τον ήλιο στα μάτια σου
Και μόνη σου
Με το σχήμα του κρεβατιού στο σώμα σου1 πάνω σε πέτρινα πόδια
Θα χτυπήσεις την πόρτα μου
Και θα σηκωθούμε και θα πάμε
Μέσα στο λευκό φως
Δεν νομίζω
Αλλά τι ξέρω εγώ;
Τι ξέρω εγώ;
Ξέρω
Ξέρω ότι νόμίζεις ότι σε κρατάω αδρανή
Και ότι έχω αποτύχει τώρα
Και δεν καταλαβαίνω τα ίδια πράγματα με σένα
Αλλά καταλαβαίνω
Μη με κοροϊδεύεις
Μη κοιτάς αλλού
Θα με ακολουθήσεις πίσω
Με τον ήλιο στα μάτια σου
Και μόνη σου
Με το σχήμα του κρεβατιού στο σώμα σου πάνω σε πέτρινα πόδια
Θα χτυπήσεις την πόρτα μου
Και θα σηκωθούμε και θα πάμε
Μέσα στο λευκό φως
Δεν νομίζω
Αλλά τι ξέρω εγώ;
Τι ξέρω εγώ;
Ξέρω
Και θα σηκωθούμε και θα πάμε
Μέσα στο λευκό φως
Δεν νομίζω
Αλλά τι ξέρω εγώ;
Τι ξέρω εγώ;
Ξέρω
1. Όπως έχει δηλώσει ο τραγουδιστής της μπάντας σε συνέντευξή του, το τραγούδι αναφέρεται σε εκείνους τους ασθενείς στα νοσκοκομεία που βρίσκονται καθηλωμένοι για πολύ χρονικό διάστημα στο κρεβάτι. Φαντάζομαι ίσως λόγω κώματος ή κάτι παρόμοιο.