Ve bebekler de ölür
Hayatımın gerçek öykülerine ayrılan bir filmin Soundtrack'indeyim
Bir yazar mıyım, yoksa tek şiirlik şair mi?
Notumu verdi hocalarım, nasihatı koydum cebime
Ve zorda kalana dek çıkarmadım
Ve ben bozuk paraydım, anlaşılamadan ciklet oldum
Ve ben bütündüm; yarımı sevgilimde bırakıp, yarımı sokağa attım
Canımı yolda buldum, canıma teslim ettim
Canına okudu, Rap canımsın
Canıma okudun, canıma kastın
İçimde saklı bir kaçak çocuk
Korku dolu bakışlarıyla gizlenirken iz bırakmış anılarıyla sevgili
Mutluluktan ağlak olmak artık bir seferlik bana da mahsus
Anlamak kolaysa bak bi' gözümün içine!
Yer mi lan velet?!
Sekiz senemle ben dalaştım
Kimsecikler yoktu mikrofonumu buldum, içimi döktüm
Zihnimin derinlerinde yaptığım kazılarda onca yılın çöpleri yatılı
Onların içinde binlerce ölümsüzlük ölümü görmüş
Kaybettiğim gülücüğü gül demeti halinde koymuşlar oysaki suratıma
Gömülü parmak izlerin omuzlarımda
Gözlerimde bir filmsin
Göz çukurlarımda uyuyakalmış bir bebeksin, ben de ninninim uyu
Dayan, sabır gerek
Yolun uzun, vakit kısa
Ölüm yakın
Tanrım ona acı
Sebep-sonuç: Gecem hüzün (dolu)
Bilmecelere ısınamadım (Asla!) hele de senle ilgiliyse
Sevemedim sualleri, cevapların yetersiz kaldı
İçime sinmemişti duyduğum yanıtların yarım
Parçalandı ellerinde kum duvarlarım (Parçalandı)
Ne hakla yarımı benden aldın (Ha?)?
Yine de bir günahkâr göremedim seni
Susar dudaklarım (Sus!), susar çocuklarım
Bir vahada yolumu kaybettim
Susar bu kuru dudaklarım, alışkanlıklarıma yoklama yaptım (Yaptım!)
Girme sınırıma cephanen yoksa, vururum tek atışta (Bam!)
Gözünün yaşına bakmadan toz ol!
Bende başta bir çocuktum, sen de oyuncak oldun
Tarihin sayfa aralarına kırmızı gülümü çoktan koydum (Çoktan koydum)
Alacakaranlık geriye çekti güneşi
Bir içim tütün tadın
Kadın; özün toprağın buruk nefesi
Kim der ki: "Sago yaşamın minik bebeği."?
Bir yaz akşamında hayata attım göz bebeğimi, bebeğim öldü