อย่ามองฉันนะ
ทุกวันช่างแสนสวยงาม
แต่แล้วทันใด ฉันเห็นซากสลักหักพัง
บางครั้งบางคราวรู้สึกไม่มั่นคงทางจิตใจ
รู้สึกละอายกับความร้าวรานที่มีมา
ฉันยังคงสวยงามไม่ว่าใครจะพูดยังไง
ไม่มีคำพูดใดทำให้ฉันรู้สึกแย่
ฉันสวยงามในทุก ๆ ทาง
ใช่แล้ว ไม่มีถ้อยคำใดมำให้ฉันท้อแท้ได้
ดังนั้น เธออย่าทำให้ฉันรู้สึกแย่ในวันนี้
แด่บรรดาเพื่อน ๆ เธอ ทุก ๆ คน พวกเธอมันเพ้อเจ้อ
ดังนั้นสะใจกับเวลาอันเลวร้ายของเธอ
เพียรพยายามจะเติมเต็มความว่างเปล่า
สิ่งเหล่านั้นจบสิ้นแล้ว เหลือไว้เพียงปริศนา
นั่นแหละคือสิ่งที่เป็น
ฉันยังคงสวยงามไม่ว่าใครจะพูดยังไง
ไม่มีคำพูดใดทำให้ฉันรู้สึกแย่
ฉันสวยงามในทุก ๆ ทาง
ใช่แล้ว ไม่มีถ้อยคำใดทำให้ฉันท้อแท้ได้
ดังนั้น เธออย่าทำให้ฉันรู้สึกแย่ในวันนี้
ไม่ว่าเราจะทำอะไร
ไม่ว่าพวกเขาจะพูดอะไร
ในยามที่ตะวันส่องแสง
เมฆหมวกก็เลือนหายไป
ทุกแห่งหนที่เราไป
ถึงแม้ตะวันจะไม่ฉายแสงอยู่เสมอ
และเราจะเจอหนทางที่ดีในวันพรุ่งนี้
และในเวลาอื่นๆตลอดไป
เพราะเรานั้นยังคงสวยงามไม่ว่าพวกเขาจะว่าอย่างไร
ใช่ ถ้อยคำไม่อาจทำให้เราท้อแท้ได้
เรายังคงงดงามในทุก ๆ ทาง
เพราะคำพูดไม่อาจทำให้เราหดหู่ได้
ฉะนั้น วันนี้เธออย่าทำให้ฉันรู้สึกแย่
ได้โปรด อย่าทำให้ฉันย่ำแย่
อย่าทำให้ฉันรู้สึกท้อแท้ในวันนี้