به يادت داغ بـر دل می نشانم
ز ديده خون به دامن می فشانم
چو نی گر نالم از سوز جـدايی
نيستان را به آتش می کشانم
به يادت ای چراغ روشن من
ز داغ دل بسوزد دامن من
ز بس در دل، گل يادت شکوفاست
گرفته بوی گـل، پيراهن مـن
همه شب خواب بينم، خواب ديدار
دلی دارم، دلی بی تاب ديدار
تو خورشيدی و من شبنم چه سازم
نه تاب دوری و نه تاب ديدار
سری داريـم و سودای غم تو
پری داريم و پروای غم تو
غمت از هر چه شادی دلگشاتر
دلی داريم و دريای غم تو