نه به ابر ، نه به آب ، نه به این آبی آرام بلند
من مناجات درختان را هنگام سحر
نفس پاک شقایق را در دامن کوه
رقص عطر گل یخ را با باد
همه را می* بینیم ، می* شنوم
من به این جمله نمی *اندیشم ، به تو می* اندیشم
به تو می* اندیشم ، به تو می *اندیشم
ای سراپا همه خوبی ، تک و تنها به تو می *اندیشم ، به تو می *اندیشم
همه وقت ، همه جا ، من به هر حال که باشم به تو می *اندیشم ، به تو می *اندیشم
تو بدان این را ، تنها تو بدان
تو بمان با من ، تنها تو بمان
جای مهتاب به تاریکی شب ها تو بتاب
من فدای تو به جای همه گل ها تو بخند
من همین یک نفس از جرعه ی جانم باقی است
آخرین جرعه ی این جام تهی را تو بنوش
پاسخ چلچله* ها را تو بگو
قصه ی ابر و هوا را تو بخوان
تو بمان با من ، تنها تو بمان