Δεν είμαι απλά το αγόρι μέσα στον άνδρα,
δεν είμαι κατ'ακρίβεια αυτός που νομίζεις πως είμαι.
Αν επιχειρήσεις να συλλάβεις τα ίχνη μου ξανά
τόσες πολλές φορές, [θα μάθεις πως]
εγώ δεν είμαι τίποτα άλλο παρά μια κηλίδα στο κεφάλι σου.
Εσύ ήλθες και με διαμόρφωσες.
Θυμάμαι πού άρχισαν τα πάντα,
τόσο καθαρά.
Αισθάνομαι ένα ενός εκατομμυρίου χιλιομέτρων χάσμα,
κι όμως εσύ εξακολουθείς να επικοινωνείς μαζί μου.
Και έπλασες μέσα μου
κάτι το οποίο ουδέποτε θα είχα αντικρίσει.
Όταν μονάχα το πάτωμα διέκρινα,
εσύ έκανες πόρτα το παράθυρο.
Οπότε, όταν αυτοί πουν ότι δεν πιστεύουν,
ελπίζω να διακρίνουν εσένα μέσα μου.
Αφότου σβήσουν άπαντα τα φώτα,
εγώ παραμένω οι λέξεις και εσύ ο ήχος.
Αυτή είναι μια περίεργη χημεία,
το πώς εσύ έχεις γίνει κομμάτι της ζωής μου.
Και όταν κάθομαι μόνος τις νύχτες,
οι σκέψεις σου με κατακαίουν όπως η φωτιά.
Εσύ είσαι η μοναδική που γνωρίζει
την πραγματική ταυτότητά μου.
Άπαντες θέλουμε να γίνουμε κάποιοι,
απλώς έχουμε ανάγκη λίγο το δικό μας χαρακτήρα.
Άπαντες θέλουμε να γίνουμε κάποιοι,
είμαστε πρόθυμοι να πορευθούμε, αλλά όχι τόσο πολύ.
Και όλοι εμείς είμαστε διαφανείς,
όπως το γυαλί,
και μπορούμε να θρυμματιστούμε ταχύτατα.
Εκείνο το φως έχει σβήσει για ένα διάστημα,
εγώ εξακολουθώ να το βλέπω οποτεδήποτε περνώ.
Είχε χαθεί μέσα στην παγωνιά του μυαλού μου,
πίσω από ένα κιβώτιο αιτιών.
Ουδέποτε αμφέβαλα ότι υπήρχε εκεί.
Απλώς χρειάστηκα λίγο καιρό για να το διαπιστώσω.
Και ακόμα όποτε...
...αισθάνομαι ένα χάσμα ενός εκατομμυρίου χιλιομέτρων,
εσύ εξακολουθείς να επικοινωνείς μαζί μου.
Και έπλασες μέσα μου
κάτι το οποίο ουδέποτε θα είχα αντικρίσει.
Όταν μονάχα το πάτωμα διέκρινα,
εσύ έκανες πόρτα το παράθυρο.
Οπότε, όταν αυτοί πουν ότι δεν πιστεύουν,
ελπίζω να διακρίνουν εσένα μέσα μου.
Αφότου σβήσουν άπαντα τα φώτα,
εγώ παραμένω οι λέξεις και εσύ ο ήχος.
Αυτή είναι μια περίεργη χημεία,
το πώς εσύ έχεις γίνει κομμάτι της ζωής μου.
Και όταν κάθομαι μόνος τις νύχτες,
οι σκέψεις σου με κατακαίουν όπως η φωτιά.
Εσύ είσαι η μοναδική που γνωρίζει
την πραγματική ταυτότητά μου.
Άπαντες θέλουμε να γίνουμε κάποιοι,
απλώς έχουμε ανάγκη λίγο το δικό μας χαρακτήρα.
Άπαντες θέλουμε να γίνουμε κάποιοι,
είμαστε πρόθυμοι να πορευθούμε, αλλά όχι τόσο πολύ.
Δεν είμαι απλά το αγόρι μέσα στον άνδρα,
δεν είμαι κατ'ακρίβεια αυτός που νομίζεις πως είμαι,
όσο κι αν ξαναπροσπαθήσεις να συλλάβεις τα ίχνη μου
κατά πόσες φορές.
Όταν μονάχα το πάτωμα διέκρινα,
εσύ έκανες πόρτα το παράθυρο.
Οπότε, όταν αυτοί πουν ότι δεν πιστεύουν,
ελπίζω να διακρίνουν εσένα μέσα μου....