Για πάντα,
ας μην είναι για πάντα.
Και εάν είναι για πάντα,
να σκύψουμε τα κεφάλια
από ντροπή.
Για πάντα, σε παρακαλώ
ας μην είναι για πάντα.
Και εάν είναι για πάντα,
να σκύψουμε τα κεφάλια
από ενοχές.
Διότι ο χρόνος έδωσε υποσχέσεις.
Μόνο υποσχέσεις.
Πρόσωπα. Είδες τα πρόσωπά τους;
Σε άγγιξαν; Έχεις νιώσει ποτέ τόσο πόνο;
Να μην έχεις τίποτα; Κάτι να ονειρευτείς;
Ύστερα η ελπίδα να χάνεται;
Αυτό δεν είναι ζωή,
είναι αναπηρία...
Αλλά ο χρόνος έδωσε υποσχέσεις.
Μόνο υποσχέσεις.
Μητέρες κλαίνε, παιδιά πεθαίνουν,
απροστάτευτα στην αγκαλιά,
καθώς οι ρουκέτες πετάνε
και η έρευνα στηρίζεται
στην αυριανή πρόοδο.
Αλλά τι έγιναν οι άνθρωποι
με τη σάρκα και το αίμα;
Γυρίζουμε την πλάτη στη ζωή!
Πως να ισχυριστούμε ότι
τασσόμαστε υπέρ της ειρήνης,
όταν το γένος αλληλοσπαράζεται,
καταστρέφοντας τη ζωή;
Για πάντα, σε παρακαλώ
ας μην είναι για πάντα.
Αλλά εάν είναι για πάντα,
να σκύψουμε τα
κεφάλια από ντροπή.
Για πάντα, σε παρακαλώ
ας μην είναι για πάντα.
Γιατί εάν είναι για πάντα,
να σκύψουμε τα
κεφάλια από ενοχές.
Διότι ο χρόνος, ο χρόνος έδωσε υποσχέσεις.
Υποσχέσεις θανάτου...