Σε ατενίζω από το έδαφος
για να διακρίνω τα βουρκωμένα μάτια σου.
Στρέφεις εσύ το βλέμμα σου αλλού
και διαπιστώνω ότι κάτι επιχειρείς να κρύψεις
και σου τείνω χείρα βοηθείας χωρίς να αποκρίνεσαι.
Πάλι υπεκφεύγεις
και απορώ τι σκέπτεσαι
και μου αποκρίνεσαι ότι έκανες ένα βλακώδες σφάλμα.
Αρχίζεις να τρέμεις και η φωνή σου τρεμουλιάζει.
Τα τσιγάρα στον πάγκο τα χρεώνεις στους φίλους μου
και όχι στους δικούς σου
και αρχίζω να χλωμιάζω από τη θλίψη.
Και μου έλεγαν οι φίλοι μου:
"Γνωρίζω ότι την αγαπάς, καλέ, όμως οφείλεις να το λήξεις.
Ό,τι κι αν αισθάνεσαι, άφησε το τηλέφωνο στο τραπέζι.
Θα δυσκολευθείς να το κάνεις, αλλά αποχαιρέτησέ την.
Θα αντέξεις."
Οπότε, ανατρέχω στα παρελθόντα μηνύματά σου
και, μολονότι το γνώριζα, η ζημιά ήταν απίστευτη.
Και έδιωξα τις αναμνήσεις όπως τον παλιό χρόνο.
Και σε άγγιξα στο πρόσωπο, κάτι ήξερα ότι σκαρώνεις.
Δεν οφείλεται όμως στο φιλί που ανταλλάξατε εχθές
αλλά στο αίσθημα της προδοσίας που δεν μπορώ να αποταχθώ.
Παρόλο που όλα τα σημάδια "φωνάζουν" να φύγω,
εγώ επιθυμώ να μείνω.
Και μου έλεγαν οι φίλοι μου:
"Γνωρίζω ότι την αγαπάς, καλέ, όμως οφείλεις να το λήξεις.
Ό,τι κι αν αισθάνεσαι, άφησε το τηλέφωνο στο τραπέζι.
Θα σε πικράνει ο αποχαιρετισμός, αλλά θα το κάνεις.
Θα αντέξεις.
Θα στενοχωρηθείς έντονα για κάμποσο διάστημα.
Οπότε, απόψε άσπρο πάτο να πάει στα κομμάτια.
Θα συναντήσεις νέα κοπέλα και θα πάνε όλα καλά.
Ξέχασε την."
Όμως, μόνο ο χρόνος μπορεί να γιάνει τις πληγές
και δεν μπορεί να κλαπεί
η αγάπη την οποία καλείσαι να αναζητήσεις.
Όμως, μόνο ο χρόνος μπορεί να γιάνει τις πληγές
και δεν μπορεί να κλαπεί
η αγάπη την οποία καλείσαι να αναζητήσεις.
"Γνωρίζω ότι την αγαπάς, καλέ, όμως οφείλεις να το λήξεις.
Ό,τι κι αν αισθάνεσαι, άφησε το τηλέφωνο στο τραπέζι.
Θα δυσκολευθείς να το κάνεις, αλλά αποχαιρέτησέ την.
Θα αντέξεις.
Θα στενοχωρηθείς έντονα για κάμποσο διάστημα.
Οπότε, απόψε άσπρο πάτο να πάει στα κομμάτια.
Θα συναντήσεις νέα κοπέλα και θα πάνε όλα καλά.
Ξέχασε την."
Όλα θα πάνε καλά.
Όλα θα πάνε καλά.
Όλα θα πάνε καλά.
Όλα θα πάνε καλά.
Όλα θα πάνε καλά.