Bathory Aria [Greek translation]

[I. Στο σκοτάδι σαν τον Usher] [1]

Σβησμένα κεριά αναστέναξαν

Καθώς ο Θάνατος έφυγε αποτυπώνοντας

Το έμβλημά του από ψυχρά δάκρυα στην Κόμισσα

Στο σκοτάδι σαν το δύσμοιρο (οίκο) των Usher

Ο Οίκος των Bathory σκεπασμένος

Κάτω από το σκοτεινό προσωπείο της θλίψης.

Αχ και να μπορούσα μόνο να κλάψω

Στο πένθος Της στο πλευρό Της

Θα Την έσφιγγα τόσο σφιχτά

Σαν τις παραλίες της Αφροδίτης που τις αγκαλιάζουν οι καταιγίδες

Πνιγμένη στις Κυθέρειες παλίρροιες [2]

Και θα τη φιλούσα

Γιατί μόνο από Αυτήν

Τα χείλη μου θα μπορούσαν να μάθουν

Μυστήρια σκιωδών οραμάτων

Εκεί που οι απολαύσεις έλαβαν σάρκα [3]

Και πόνο, ανελέητα

Έφτασε παγώνοντας η ανάσα

Της άγριας ζωής (Της) που εξασθένησε σε ψιθύρους.

Στο σκοτάδι. [4]

Εισπνέοντας το χλωμό, φθίνων σεληνόφως που σύρθηκε

Μέσα από την κρύπτη όπου ο Άντρας Της κοιμόταν τόσα γαλήνια

Στο σκοτάδι.

Εκπνέοντας το θρήνο του φόρου αίματος της μαύρης χηρείας της

Αιώνια νύχτα με φως από κεριά εισήλθε στην ψυχή Της

[II. Ένα Σμήνος από Κοράκια σε Φυγή] [5]

Τώρα γκρίζοι ουρανοί επιπλήττουν

Με εκδικητικότητα τη ζωή

Γναθικές και Σαπφικές [6]

Ανάγκες εκλιπαρούσαν για φυλοκτονία. [7]

Παραισθήσεις του Grandier [8] αποδοκίμασαν την εξέγερση

Του ξεχωριστού καταραμένου καθρέφτη, διαφωτίζοντας στις κρύπτες

Κυκλωμένη από σύμβολα μέσα στην αίρεση με τις αδερφές Της στην αμαρτία

Με την εγκατάλειψη του δήμιου προσέφερε κόσμους των πνευμάτων

Σε σκλαβωμένους Αρχαγγέλους

Που από το πρωι ως τη νύχτα πετούσαν

Ανήσυχοι στη γη, όπου βασανιστήρια θα ξετυλίγονταν…

Αλλά σύντομα,

Τα Ταρώ Της απέδειξαν

Ότι υβριδικές διαδόσεις εξαπλωμένες σαν όγκοι

Θα συσσωρεύονταν

Και θα κατέστρεφαν τα άστρα Της

Παρόλο που ήταν πληγωμένα

Σε καλύτερες πικρές αλήθειες

Κρύων λουτρών αίματος

Καθώς σώματα αναγεννήθηκαν

Σε άκαμπτες ορδές

Για να την στοιχειώσουν προερχόμενοι από τους

Επιβεβλημένους ρηχούς τους τάφους

Όταν οι λύκοι εκταφίασαν

Τις σκεπασμένες μήτρες τους

Όπου σκληρός παγετός είχε κοπιάσει για καιρό

Να ξεγυμνώσει τις πληγές τους

Στα βάθη της ψυχής Της αυτοί κυνήγησαν

Κρατώντας το δηλητήριό τους στα χέρια πέταξαν

Σαν σμήνος από κοράκια σε φύγη

Και ξέροντας ότι οι εκστάσεις τους

Θα θρυμμάτιζαν τα όνειρά Της

Άρπαξε μαυρισμένα βιβλία για να ανακουφιστεί από την αιώνια καταδίκη

Ολέθρια κρωξίματα από κανόνια πάνω σε συγκεντρωμένους εχθρούς

Ετσι το Helloween

Καθώς Εκείνη έλαβε

Σαν την Bellona [9] στη χοροεσπερίδα

Εκείνους τους εχθρούς

Σήκωσε με δυσκολία τις πεσμένες αδερφές

Τις βασανισμένες Της

Πλάκες στο πάτωμα λεκιασμένες με σταυρούς

Στην άμαξά Της και με λυμένα γκέμια δραπέτευσε

Αλλά Εκείνη ήξερε ότι έπρεπε να αντιμετωπίσει τη νύχτα

Αν και ο φόβος σκαρφάλωσε σαν κρανίο πάνω στο φεγγάρι

Σαν σμήνος από κοράκια σε φύγη

Γιατι κάθε μασκαρεμένη, διακοσμημένη ματιά ενείχε τρομακτικούς σκοπούς

Ο τρόμος πάγωνε τα ζωγραφισμένα μάτια σε ψυχρά βλέμματα

Και ακόμα και ο χορός Της

Στις απεικονίσεις των τεράστων καθρεφτών

Έδειχνε τα δεινά του μέλλοντός Της

Αν το πεπρωμένο γιόρταζε εκεί…

[IIΙ. Μάτια που γίναν μάρτυρες της Τρέλας]

Σε μια εποχή που σταυρώθηκε από τα καρφιά της πίστης

Όταν βρωμερά σκιάχτρα του Χριστού κατέστρεφαν τους τόπους

Μια απόμακρη Κόμισσα γέννησε ένα οψιδιανό φάντασμα

Προκαλώντας την άβυσσο ξέροντας καλά ότι Εκείνη ήταν καταραμένη

Η ζωή Της ψιθύριζε θλίψη σαν νεκρική πομπή

Διεστραμμένη και λαχταρώντας, εμμονική και μαγεμένη

Με αυτούς που υποκύπτουν στην αγριότητα

Θρυμματισμένοι κάτω από το βηματισμό του χορού Της

Ένας ανεμοστρόβιλος από φωτιά που σάρωσε τα βάτα

Των γλυκών ρόδων, οι συστάδες Της από μαύρα αγκάθια είχαν αρπάξει…

Εκείνη απαίτησε τον Παράδεισο και για πάντα να ανακαλύψει

Το ελιξίριο της Νεότητας από τους αγνούς

Καθώς οι λεσβιακές φαντασιώσεις Της

Συσσωρεύτηκαν σε ακραίο βαθμό

Κατά τη διάρκεια αμολημένων δεκαετιών

Και κατέληξαν στη μεταξένια θεραπεία του αίματος

Αλλά η βασιλεία Της τέλειωσε γοργά

Γιατί οι Σκοτεινοί Θεοί κοιμήθηκαν πολύ βαθιά

Ώστε να λάβουν υπόψη τις εκκλήσεις της

Όταν οι δεσμοφύλακές Της δέχθηκαν επιθέσεις

Με καταδίκες από έναν ιερέα

Που ψέλλιζε τελετουργικά

Μες τα μαύρα μεσάνυχτα

Για τις παρθένες που λέκιαζαν τα κουβαριασμένα σεντόνια

Και Εκείνη πήρε περήφανη στάση

Όταν τα εγκλήματά Της απλώθηκαν

Ξεδιάντροπα στα χείλη των χωρικών [10]

Αν και Εκείνη οσμίστηκε τις φωτιές

Που έγλειφαν ψηλότερα τα άκρα

Των βασανισμένων βρωμόμουνων των συνεργατών Της

Έτσι τελειώνει αυτός ο διεστραμμένος θρύλος

Και αν και γλύτωσε από τις δαγκωνίες της πυράς

Λόγω της ευγενούς καταγωγής της

Οι αμαρτίες της (εγκλήματα) δεν της εξασφάλισαν καμία εύνοια

Για πάντα αποκομμένη από την έξαψη της επερχόμενης νύχτας

Εκεί όπου μόνο ο αργός Θάνατος μπορούσε να της δώσει την πτήση Της

“Τα Πνεύματα έχουν σχεδόν ξεφύγει από την κρίση

Σαπίζω, μόνη, τρελαμένη

Εκεί οπου το δάσος ψιθυρίζει σάπιους θρήνους για μένα

Που έρχονται από ανάμεσα από τα πεύκα και τους στεφανωμένους ακονίτες [10]

Πέρα από αυτούς του τοίχους, όπου καταδικασμένη

Στο σκότος ενός άθλιου τύμβου

Βαδίζω με ανήμερη τρέλα που στάλθηκε

Μέσω των χλωμών ακτίνων ενός αθώου φεγγαριού

Που, έχοντας ξεμείνει από νεκρολογίες, πλέον

Προστάζει δημιουργία επί της γης

Καθώς το παίρνω πια απόφαση και αφήνω τα χείλη μου στο θάνατο

Ένα αργό, παγωμένο φιλί που επιπλήττει την αναγέννηση

Αν και μια τελευταία ευχή κληροτοδοτείται από την πίστη

Η ομορφιά μου θα μαραζώσει, στην αφάνεια

Εξαιρουμένων δυο μαύρων ματιών που θα ερχόντουσαν να πάρουν

Την ψυχή μου στη γαλήνη ή στην Κόλαση για συντροφιά”

Την ψυχή μου στην Κόλαση για συντροφιά

[Μονόλογος της ηθοποιού Ingrid Pitt, διάσημης λόγω ταινιών τρόπου, που στην ταινία του 1970 “Κόμης Δράκουλας” υποδήθηκε την Elizabeth]