Li, kiu kreas beston el si
Forigas la doloron de esti homo
Kaptita ĉi tie en fajra flamo, ne perdos mian volon resti.
Mi pro-ovi-ovis veturi tra la nokto,
La varmego batis veteron, la senfruktaj malplenaj vidindaĵoj.
Neniu oazo ĉi tie vidinda, la sablo kantas senmortajn vortojn al mi.
Ĉu vi ne povas helpi min, ĉar mi ekbrulas (tute sola).
Tro multaj dozoj kaj mi komencas allogi.
Mia konfido lasas min sola (tute sola).
Neniu povas savi min kaj vi scias, ke mi ne volas la atenton.
Dum mi-mi-mi adaptiĝas al miaj novaj vidindaĵoj, la malofte lacaj lumoj kondukos min al novaj altaĵoj.
Mia mano estas sur la ellasilo mi pretas ekbruligi.
Morgaŭ eble ne sukcesos, sed ĉio estas en ordo.
Mensa fikcio sekvas min; montru al mi, kiel estas liberiĝi.
Ĉu vi ne povas helpi min, ĉar mi ekbrulas (tute sola).
Tro multaj dozoj kaj mi komencas allogi.
Mia konfido lasas min sola (tute sola).
Neniu povas savi min kaj vi scias, ke mi ne volas la atenton.
Mi bedaŭras, ke vi ne estas ĉi tie, mi estis prudenta tro longe, mia vizio estas tiel malklara.
Nun vojaĝu kun mi, sed ne miru, kiam aferoj ne estas kiel ili aspektas.
Kaptita ĉi tie en fajra flamo, ne perdos mian volon resti.
Ĉi tiuj okuloj ne vidos same, post kiam mi ĵetos hodiaŭ.
Foje mi ne scias, kial ni preferas vivi ol morti,
Ni rigardas supren al la ĉielo por respondoj al niaj vivoj.
Ni eble ricevos iujn solvojn, sed plej multaj preterpasas nin,
Ne volas vian absolvon, ĉar mi ne povas korekti ĝin.
Mi kreos beston el mi mem, forigas la doloron de esti homo.
Ĉu vi ne povas helpi min, ĉar mi ekbrulas (tute sola).
Tro multaj dozoj kaj mi komencas allogi.
Mia konfido lasas min sola (tute sola).
Neniu povas savi min kaj vi scias, ke mi ne volas la atenton.
Mi bedaŭras, ke vi ne estas ĉi tie, mi estis prudenta tro longe, mia vizio estas tiel malklara.
Nun vojaĝu kun mi, sed ne miru, kiam aferoj ne estas kiel ili aspektas.
Mi konis ĝin de la komenco
Ĉiuj ĉi bonaj ideoj disŝiros vian cerbon.
Timigita sed vi, vi sekvas min
Mi estas tro stranga por vivi sed multe tro malofta por morti.