بستناك [Bastanak] [Belarusian translation]

Што ж – я чую словы, з імi мару, дзе жа он?

I раптам страсць прыйшла, надзеяй словы зноў...

І ведаць каму, напэўна, цi страсць вéрнецца?

І што зноў – любоў хавáе?

Што ж? Цярпела сэрца боль – ў любві гарыць, растала я...

І дні цудоўныя ў жыццi, – ён занядбаў.

І страсць між намі ён забыў, забыўся;

А я помню пра яго.

Мілы мой, цябе чакаю, жыццё сваё жадаю звязаць я з табой!

Не знаю, страсць калі адпусціць…, і любоў – цябе хόча...

Не забыць – цябе ў расстанні, ночы мару: толькі з табою жыць.

Як забыць нашу блізкасць мог ты? Здрадзiў любвi, i здрадзiў любвi?

Гэй, мінулі ночы, я цярпела, і мне што?

Расстанне толькі, што прадпісана – жыць з iм...

Схаваўся ад мяне зноў каханы мой, дзе ён?

І боль, няма слоў выказаць (Няма слоў выказаць ўсю боль)…

Што ж, які жыцця сэнс ў расстанні – для чаго?

Я задаю за дзень раз тысячу – «нашто?»...

Гады мінулі, поўніць погляд яго ўсё, мне не забыць.

Мілы мой, цябе чакаю, жыццё сваё жадаю звязаць я з табой.

Калі адпусціць страсць, не знаю…, і любоў – ўсё жыве...

Не забыць – цябе ў расстанні, мару начамi: толькі з табою мне.

Як наша блізкасць магла забыцца? Прадаў ты любоў, i прадаў ты любоў?

Што ж кінуў? Далёкi, забыў, калі з мiлым, я з iм ўсёй душой.

Мінулі ночы, я цярпела, што ж мне дала – любоў уся яго.

Мілы мой, цябе чакаю, жыццё сваё жадаю звязаць я з табой.

Калі адпусціць страсць, не знаю…, і любоў – чакае цябе...

Не забыць – цябе ў расстанні, ночы я мару: толькі з табою жыць.

I як забыць нашу блізкасць мог ты? Здрадзiць любвi, i здрадзiць любвi?

Мілы мой, цябе чакаю, жыццё сваё жадаю – звязаць я з табой.

Калі адпусціць страсць, не знаю…, і любоў…