Ξέρω τι κάνεις
Το βλέπω όλο ξεκάθαρα
Νιώθω μόνο την αλμύρα
Όταν φιλάω τα δάκρυα σου
Πραγματικά με είχες κάνει να εύχομαι σε ένα αστέρι
Αλλά οι μαύρες τρύπες που σε περικυκλώνουν
Είναι πολύ πιο βαριές
Πίστεψα στο μπέρδεμα σου
Ήσουν τόσο ολοκληρωτικά αλλαγμένη
Λοιπόν πρέπει να έφταιγε το ότι χτες
Ήταν η μέρα που γεννήθηκα
Δεν υπάρχουν πολλά για να εξετάσεις
Δεν έχει μείνει τίποτα για να κρύψεις
Πραγματικά δεν μπορεί να σοβαρολογείς
Αν πρέπει να με ρωτάς γιατί
Λέω αντίο
(Ρεφραιν)
Γιατί μόλις που αναπνέω
Και δεν μπορώ να βρω τον αέρα
Δεν ξερω ποιον κοροϊδεύω
Με το να φαντάζομαι πως νοιάζεσαι, και θα μπορούσα να μείνω εδώ
Περιμένοντας, ανόητος για μια ακόμη μέρα
Αλλά δεν νομίζω πως αξίζει το τίμημα
Αξίζει το τίμημα, το τίμημα που θα πληρώσω
Όλοι ρωτούν διακρώς, τι συμβαίνει;
Παλιότερα ήμουν τόσο σίγουρος και δεν μπορώ να καταλάβω
Τι είναι αυτή η έλξη; Αισθάνομαι μόνο τον πόνο
Δεν έχει μείνει τίποτα να δικαιολογήσω, μόνο εσύ για να κατηγορήσω
Θα αλλάξουν ποτέ τα πράγματα;
(Ρεφραιν)
Αλλά το ξανασκέφτομαι, όπως και να έχει
Τελικά κατάλαβα, πως ίσως να μην μάθω ποτέ
Το αλλαγμένο μυαλό σου, είναι φίλος ή εχθρός;
Σηκώνομαι ψηλά ή βυθίζομαι βαθιά
Κάθε φορά που έρχεσαι και φεύγεις
Σε παρακαλώ μην έρχεσαι και φεύγεις
(Ρεφραιν)