Τα παιδιά στον ήλιο, στο σκοτάδι, από τους πάγους μέχρι τους τροπικούς
Έχουν όλα το βλέμα αθώο, εκείνου που δεν ξέρει
έχουν πάντα όρεξη για ένα ακόμα χάδι που να ρυθμίζει τις μπούκλες,
να ονειρεύονται, να κοιμούνται, να παίζουν μέχρι όσο πάει
Τα παιδιά αγορασμένα και πουλημένα για μερικά ψιλά
εκπαιδευμένα να κλέβουν, να λένε ψέματα, να πετιούνται μακριά...
τα παιδιά τα Χριστούγεννα περιμένουν θαύματα
αλλά εκατομμύρια από αυτά δεν γνωρίζουν ποια μέρα πέφτουν...
Μα τί είδους κόσμος είναι
αυτός που δεν σέβεται πια
την διαφορετικότητα και την αφέλεια των μικρών
μα τί είδους άνεμος υπάρχει
αισθάνομαι ότι μας σαρώνει και μας ρίχνει κάτω
την αθωότητα που δεν θα επιστρέψει ποτέ.
Τα παιδιά έχουν πρόσωπα, διαφορετικά αλλά η καρδιά είναι παρόμοια
για να ζεσταθούν έχουν μόνο ανάγκη την ανθρωπιά
και αντιθέτως βρίσκουν έναν κόσμο που δεν αφήνει να πετούν οι αγγέλοι
και όπως τα βέλη, μακριά ο χρόνος κατόπιν θα τα πετάξει...
Μα τί είδους κόσμος είναι
αυτός που δεν σέβεται πια
την διαφορετικότητα και την αφέλεια των μικρών
μα τί είδους άνεμος υπάρχει
αισθάνομαι ότι μας σαρώνει και μας ρίχνει κάτω
την αθωότητα που δεν θα επιστρέψει ποτέ.
Πες μου ένα παραμύθι, πες μου το εσύ
αλλιώς δεν θα αποκοιμηθώ πια.
Βρές ένα παραμύθι, πες του το εσύ
κάνε, αυτός να ονειρευτεί λίγο περισσότερο.