Ballata degli impiccati [Polish translation]

Wszyscy umarliśmy w męczarniach,

dławiąc w gardle ostatnie słowo,

kopiąc wiatr,

widzieliśmy, jak gaśnie światło.

Krzyk przyćmił słońce,

powietrze stało się gęste,

kryształki słów [złożyły się w]

ostatnie wypowiedziane przekleństwo.

Zanim nastąpił koniec,

przypomnieliśmy tym, którzy jeszcze żyją,

że życie było ceną

za zło uczynione w ciągu jednej godziny.

Potem sunęliśmy przez lód

nieubłaganej śmierci,

odmawiając starą modlitwę

tych, którzy umierają bez przebaczenia.

Ten, który szydził z naszej porażki,

wielkiego wstydu i rodzaju śmierci,

niech uduszony w ten sam sposób

pozna ten węzeł.

Kto sypnął ziemię na nasze kości,

i poszedł dalej nieporuszony,

niech również skończy w masowym grobie

we mgle o brzasku.

Kobieta, która pod uśmiechem skryła

zakłopotanie wobec wspomnienia o nas,

niech każdej nocy znajdzie na swej twarzy

skazę i ślady przemijającego czasu.

Żywimy do wszystkich urazę,

która ma zapach zakrzepłej krwi.

To, co wtedy nazywaliśmy bólem,

jest jedynie niedokończoną rozmową.