Ballata degli impiccati [Dutch translation]

We stierven allemaal moeizaam

terwijl we onze laatste stem inslikten

terwijl we in de wind schopten

zagen we het licht vervagen.

De schreeuw overweldigde de zon,

de lucht verstrakte

kristallen van woorden waren

de laatste gezegde godslastering.

Voordat het voorbij was,

herinnerden we degenen die nog leven

dat de prijs het leven was

voor het verkeerde gedaan in een uur.

Daarna gleden we in de vorst

van een dood zonder verlating

terwijl we de oude geloofsbelijdenis voordroegen

van degenen die zonder vergeving sterven.

Laat wie onze nederlaag bespotte

en de extreme schaamte en manier,

verstikt door een identieke greep,

de knoop leren kennen.

Laat wie de aarde over de boten verspreid

en rustig verder ging,

even verwoest naar het graf komen

met de vroege ochtendmist.

Laat de vrouw die zich in een glimlach verstopte

het ongemak om ons geheugen te geven

elke avond op je gezicht

een belediging van tijd en een slak terugvinden.

We koesteren voor allen een wrok

die naar gedroogd bloed ruikt

wat we toen pijn noemden

is slechts een onderbroken toespraak.