Ballada o Flegmisławie [Wersja ludowa] [The Ballad of Flemmingrad [Traditional Version]] [Transliteration]

Raz był sobie troll pewien, wart naszych czci

Co prócz manier prześwietnych miał grzyba i pchły

Dla Flegmisława pean brzmi

Wielbiły go trolle wszelakich płci

Dawały mu jeść i dawały mu pić

A on w siłę rósł i nie brakło mu nic

Na schwał to troll był, że ho ho

Choć szerszy niż wyższy, bo w biodra mu szło

Dlatego wciąż się kulał, kulał, kulał

I śmiał się i się kulał, kulał

Gdy zima raz przyszła, a z nią ludziów tłum

To trolle przełęczą uciekły co tchu

Lecz Flegmuś wielki brzuchol miał

I utknął na dobre tam, wśród ciasnych skał

Tłum ludziów krwi pragnął i w oczach miał mord

Więc Flegmuś od razu wziął wtopił się w fiord

I już na Amen został tam

To stąd taki smutek u panów i pań

Został utknięty, ale nie zapomniany

Już więcej się nie kulał, kulał, kulał

Już sobie nie pohulał, hulał

I stąd ta tradycja

Znowu jest zima, więc czas już na hołd

Na cześć i oddanie zasłużył ten troll

Ku pamięci mu Panteon wznieś

To dla Flegmisława tej pieśni treść

Jak głaz niewzruszony i piękny jak paw

Do nozdrzów napchamy mu chwastów i traw

Ku pamięci mu Panteon staw

I nie szczędź temu trollu braw

Towarzysz niedol oraz dol

Flegmisław naczelny troll