Балан җыя әнкәй җырлый-җырлый,
Чәчкәйләрен җилләр тарата.
Әллә инде әнкәй бу мизгелне
Барысыннан да ныграк ярата.
Нигә генә үзең теләгенчә
Язып булмый икән язмышны.
Балдай татлыларны язар идем,
Алмас идем әрнү-ялгышны.
Гүя әнкәй тәлгәшләрне түгел,
Ялгышларын җыя өзелеп.
Һәр тәлгәшне өзгән саен аның
Йөрәккәе куя өзелеп.
Учларында күпме әче балан,
Язмышларың кебек әчеләр.
Шул баланнар белән бер сөйләшсәм,
Күңелләрем никтер ачыла.
Балан җыя әнкәй җырлый-җырлый,
Бите буйлап ага күз яше.
Юк, әнием, бу күз яше түгел -
Әче-татлы балан тәлгәше