Балада Про Принцесу [Balada pro princesu] [Polish translation]

Daleka droga leży

Przez chmury i błękit nieba,

Tam w obcym kraju

Nie znajdzie ona swojej miłości,

Bo złoto zabija urodę.

Ona była podobna do słońca -

Księżna łąk.

Ona sama jest władczynią lasu -

Zwierząt i ptaków.

Rosnąc w niekoszonych trawach -

Wśród lilii,

Ona była promieniem światła -

Wśród ludzi.

Tylko nie znalazła wszystkiego,

Do czego pragnęła dusza.

Złoto i brokat zostawiły

Oparzenie na ramionach

I truciznę śmierci na ustach.

Ona była jak dziecko -

Księżna łąk.

Ona sama jest władczynią lasu -

Zwierząt i ptaków.

Rosnąc w niekoszonych trawach -

Wśród lilii,

Ona była dzieckiem światła -

I światłem ludzi.

Ale nikt nie ma sił

By zgasić słońce w przepaści zła.

Nikt nie może zatrzymać odwilży,

Wierz, że ja żyję!

Pa-pa-pa...

Zobaczysz tam do horyzontu -

Zioła łąk.

Zobaszysz sam władczynię lasu -

Zwierząt i ptaków.

Ja żyję tam, gdzie słońce rozkwitło -

Wśród lilii.

Nazwiesz mnie księżną światła

I światłem ludzi.

Znowu ja przyjdę do ciebie,

Zjawię się w jasnej chwili.

Tylko trzeba naprawdę wierzyć.

Ja ci w kawałku nieba

Zbiorę cały jego błękit.

Tylko trzeba naprawdę wierzyć.

A gdy się zbiorą chmury nad ziemią,

Nie zapomnij, przez słoneczne łąki,

Drogi do bajki...