Balada per a un trobador [Polish translation]

Dziurawe buty,

zakurzone1 ubranie,

a w drżących ustach

zawsze nosi słodką pieśń.

Kraj, który przemierza,

to jego własny kraj,

a wino, którym zwilża gardło,

to jego własne wino.

Nie był obcym w żadnym zakątku.

Trubadur był już stary.

Śpiewał dla księżniczek

w błyszczących, wielkich pałacach.

Przeskakiwał mury, otwierał drzwi

zamykane na podwójny zamek,

gdy jego głos był jasny

jak skóra jego kochanek,

gdy nocą okrywały go

białą pościelą w kwiecisty wzór.

Kwiaty straciły już zapach.

Trubadur był już stary.

Dziś zmienił już sypialnie.

Teraz, gdy zgubił klucze,

pałacem wydaje mu się

chata z suszonych cegieł,

gdzie wznosi swą pieśń

za talerz jedzenia i szklankę wina.

Pasterki i oberżystki

są jego kwiatami nocy.

Wszystko więdnie2 jesienią.

Trubadur był już stary.

A jutro, gdy wzejdzie słońce,

musi podążać swą drogą.

Dotrze do kolejnej wioski,

a potem z niej odejdzie

w dziurawych butach,

zakurzonym ubraniu,

a w drżących ustach

będzie niósł swą słodką pieśń.

1. dosł. "pełne kurzu"2. dosł. "traci liście"