BadClause - iyirmi beş lyrics

Artıq baxışlarında o vaxt ki ifadə yoxdu

Artıq sənə qarşı olam hisslərimi adı yoxdu

Artıq sözlər belə yarım qalıb ardı yoxdu

O vaxtı geri dönə bilərdi artıq ixtiyarı yoxdu

Əlimi tutmağa , yox ixtiyarı unutmağa

Keçən o gözəl günləri , xatirələri qırağa atmağa

İtirib gül camalındakı qəmzəsin hər gün ağlamaga

Özlüyündə üzüdə qalmıyıbdı artıq üzümə baxmağa

Dəyişib saç düzümünü , dəyişib gülüşlərini

Bu dəfə başqasıda yoxduki gəlib quruda dənizlərini

Ayrılıqsa qəliz gəlmir ona çünki o itirib daha saf hisslərini

Geriyədə dönə bilmir qarışdırır ayaq izlərini

Yoxdu bir dəvası dərdinin , yoxdu çarəsi

Boğulur öz bağırtılarında yox duyan naləsin

O itirib artıq ailəsin öz yalan dolanlarında

Güvənidə qalmıyıb özünə qarşı addımları iradəsiz

Ovuclarıma sığınan cümlələrin intizarıdı bu

Səmaya qalxan ruhumun ürəyimə fəryadıdı bu

Cəhənnəm izdirabıdı bu hansı ki yandırır canımı

Əzəldən günah idi bu indi yorur vicdanımı

Bəlkə də əvəlki vaxtlara geri dönmək istəyərdim

Həmən ki skameykada həminki həyəcanla

Yolunu gözləyən o insanın yerində olmaq istəyərdim mən həmənki tənhalığımla

Heyif ki pozduğumuz andlar buna imkan vermir

Nə qədər sadə görünsədə ayrılıq canımdan can alır bugün

Məhəbbətə kör gözləriylə baxan insan sevmir

O insanın yeridiki ürəyidə boş qalıb bugün

Doğma prospektdən yad biri kimi ötüb keçmək

Bu küt nəzərlə kəsilmir soyuğ addımların ardı

İslanmış səkidəki ayaq izlərini ayırd etmək

Bu küçədən hər keçdiyimizdə məni qucağlıyardı

Birinci dəfə məhs bu yerdə toxunmuşdum əllərinə

Sakitcə qucağlıyıb eşqi etiraf eləmişdim

Utandığımnan baxa bilməmişdim gözlərinə

Ama necə sevindiyimi ilk öpüşdən hiss eləmişdi

O gündən ümidlərimi azad elədim boz səmaya

Artıq üzülməyim üçün bir səbəb qalmamışdı

Bu gedişlə sevgimiz addım atdı düz bir aya

Gecə təbrik mesajı yazanda sevincdən ağlamışdım

Yəqin onada xoş gəlirdi körpə tək sevilməyi

O gənc yaşımda uşağlıgımı geriyə qaytarırdı

Ən dar vaxtlarında belə ikimizi bir düşünməyi

Məni məndən alıb ayrı bir yerə aparırdı

Bakının küçələrində Paris'də imişik kimi gəzmək

Yorgun halının ardınnan üzümə gülüş səpir

Hər gün eyni küçədən ilk dəfə imiş kimi keçmək

Həmin ki həyəcanı duymağ birazca gülümsədir

İkinci ayı geridə qoyduq biraz soyuğluq var idi

Çünki təkcə sevgi bəs eləmirdi bəzi şeylər üçün

Üzülməyini isdəmirdim həyatı yaxşı olmalıydı

"Canım hər şey düzələcək" deyirdim gözlərindən öpüb

Nədənsə inancı belə qalmamışdı heç nəyə qarşı

Elə bil kimsə əlindən bütün ümidlərini almışdı

Mən yenə yanında olmağa calışırdım pis , yaxşı

Ama bunu hiss edə bilmirdi , mənidə yadırğamışdı

Beləcə ötüb keçən hər gün dahada pisləşirdi

Hətta günahıda özümdə görməyə başlıyıdım

Hər şey düzəlmək əvəzinə dahada qəlizləşirdi

Artıq münasibəti ayaqda tək saxlıyırdım

Get gedə azalmışdı görüş günləri

Mən mesaj yazmadığca qürur eliyib salmırdı yada

Gözümnən gözün qaçırdır , yalandan gülüşlərindən

Başa düşürdüm ki əvvəlki kimi sevmirdi daha məni

Nə biləydim ki sonunda ayrılıq var bu çağların

Heyf ki bu qədər xoşbəxtlik ona dərd olmuşdu

Mən ayrı qalmağ isdəmirəm deyib bərk qucağlıyıb

Barışmağ isdiyəndə o nöqtəni çoxdan qoymuşdu

O günün axşamında qaraladığım 5-6 cümlə

O qədər yaşanılmışlıglarımıza tamam tərs gəlir

Sonuncu görüşümüzdən ötüb keçən 16 gündə

Hər gün evə gəlməyini sakitcə izlədim sənin

Nə deyim çox darıxmışam təbəssümün üçün

Çün ki bu məni xoşbəxt edən yeganə şey idi

Artıq bəhanəmdə yoxdu yolunu gözləməyimçün

Çünki o görüşə gecikib özgə birini gözlədir indi

Mən özümü sənlə birgə təsəvvür etmişdim

Məni sənsiz görən insanları kor olub deyə düşünürdüm

Nə qədər yanıldığımı çox gec dərk etmişdim mən

Sən demə xəyalındakı sevgin deyilmiş ömürlük

Kiçik bir boşluğu səhfən böyük sevgi ilə doldurub

Çoxdan həddini aşmışdım eşq ehtiyacının

Sənə günəş olmuşdum mən , özgə çiçəyi soldurub

Bu ömür baxçasında bircə səndə görüb əlacımı

Bir uşaq təbəssümündəki saflıqdan əsər yoxdu

Bu adam mən deyiləm , axı bunu sən yaratmısan

Hələdə gəlib gedir səni soruşur mənnən çoxsu

Sənsə məndən əlçəkib özgə könlünə yatmısan

Ən gözəl bəhanən idi sənin məni uzağda görməyin

Hər şey yola düşə bilərdi ayrılıq olmamalıydı

Mənim ətrim qoxan bəyaz cizgili mavi köynəyin Naxışlarına başqa birinin əli toxunmamalıydı

Yetəri qədər uzağlaşa bilmişdi məndən axır

Sonuncu sözü olmuşdu ki " gedirəm , qayıdan deiləm"

Özü dəfələrlə dediki ayrılacayıq əvvəl axır

Ama hər nə olsada mən heç nəyə görə peşman deiləm

Sən qol qanadımsan demişdi ilk başlarda

İndi qolları başqa ünvanda qanadsız qalıb

Dedik bu möcüzə olardı əgər bir yaşlansaq

Möcüzəyə inanmır indi , sözüm cavabsız qalıb

Heyif ki bitdi bu sevda dörd ay tamam olmadan

Ona həsrət çəkməyə qoymurlar özgə diyarda

Dediki çıxma önümə birdə əgər heç qarşılaşmasaq

Rahatca unudaram və zərrə qədər canım yanmaz

Necə rədd edə bildiyinə baxdım təəccüb içində

Son 21 ildə məni kimsə bu qədər yormamışdı

Təbiiki hörmətlə yanaşırdım hər bir seçiminə

Ama artığ hörmət edəsi bir seçimdə qalmamışdı

Olan olub artığ keçib olana çarə olacağlardı

Təkcə gələcəyə baxmağ keçmişi unutdurmur

Sənin haqqında yazdığım dəftərdə ocaq yandı

Qıraqda qalan hər vərəq umidə sübutdurmu

Ürəyim səni sevdikcə daxilən məhv olurmuşam

Elə bil dörd ay öncə ölüb dünən dəfn olunmuşam

Yalnış səhnədəymişəm ya tamam səhf roluymuşam

Bəsdir əlçəkin artıq məndən çox yorulmuşam...

İndi öz dərdinə yan səni mənsiz həyat gözdüyür

İndi yıxılsanda əlini tutan biri olmuyacaq

O getdiyin yolda gəlib tənha tapacağlar səni

Geri dönəcəksən amma inan həminki biri olmuyacağ

Bu haqda heç bir şey danışmaq isdəmirəm daha

Canımı yandırır hər bir cümlədə içimdən gələn

Sən bilən əvvəlki gücümdə yoxdu səni unutmağa

Çıx get indi haqqımı halal eləmirəm sənə ...