Het gat in de vloerplanken
Het kinderbedje bij de voordeur
De maan was niet te zien
De wereld was zo donker als een nachtmerrie
Je nam al mijn angsten en
Wikkelde ze in wonderen
Maar er zit geen magie in de maan
Het is gewoon een steen die je niet kunt bereiken
Ik was nooit het scherpe mes
Maar ik was nooit het suffe brein
Ik was er iets tussenin
Een doorn, een instemming
Dus je zei dat het voor mij was
Toen je me probeerde te breken
Je kunt je adem sparen
Ik weet dat ik niet het soort ben waar je op had gehoopt
Het nam een rivier van slechte bloed
Maar nu zie ik waar we vandaan komen
Een fatsoenlijke tak kan niet groeien
Als de helft van de stam verrot is
En je zwoer dat je het pijn deed
Terwijl je je mes door duwde
Maar je kunt je adem sparen
Ik weet dat we niet het soort zijn waar je op had gehoopt