Ουκ είασεν χρόνον του μετανοείν
διετήρει το εόν πέος υγρόν
ότι έθος τούτου εστί
Έγωγε τη κεφαλή ανορθουμένη τε
και των δακρύων μασσομένων
τω εμω εραστή πορευθήσομαι
Συ επανήλθες τοις ειοθόσι
μακράν εστηκώς των ημετέρων βεβιωκότων
Επί σφαλεράς οδού πορεύομαι
Δυσοίωνα τα μέλλοντα επέλθοιεν αν
Τοις μελάνοις ήξω
Τη γλώττη μόνον " έρρωσο" εφθεγξάμεθα
Απέθανον εκατοντάκις
Συ εις ταύτην επανήλθες
Έγωγε δε πάλιν ήκομαι
Έγωγε ήκομαι εις τα εμά
Τοσούτον φιλώ σε
Ουχ δε τούτον μόνον αρκεί σοι
Αρέσκεσαι καπνούς φυσάν τε και οσφραίνεσθαι τούτων
Βίος δε σωλήνι έοικεν
Έγω δε έοικα οβολώ κυλιομένω έσωθεν τοις τοιχώμασι
Τη γλώττη μόνον " έρρωσο" εφθεγξάμεθα
Απέθανον εκατοντάκις
Συ εις ταύτην επανήλθες
Έγωγε δε επανέρχομαι
Τη γλώττη μόνον " έρρωσο" εφθεγξάμεθα
Απέθανον εκατοντάκις
Συ εις ταύτην επανήλθες
Έγωγε δε επανέρχομαι
Εις τα μέλανα, τα μέλανα, τα μέλανα,τα μέλανα, τα μέλανα
Εγωγε δε ήκομαι
Εγωγε δε ήκομαι
Τη γλώττη μόνον " έρρωσο" εφθεγξάμεθα
Απέθανον εκατοντάκις
Συ εις ταύτην επανήλθες
Έγωγε δε επανέρχομαι
Τη γλώττη μόνον " έρρωσο" εφθεγξάμεθα
Απέθανον εκατοντάκις
Συ εις ταύτην επανήλθες
Έγωγε δε πάλιν τοις μελάνοις ήκομαι