Ήταν Νοέμβρης πίσω στο '84,
με τον Τζο Κόκερ να παίζει στο ραδιόφωνο τη χρονιά που γεννήθηκα.
Τότε όλα ήταν απλά στην οθόνη της τηλεόρασης.
Εικόνες μιας καλύτερης εποχής τυπωμένες σε όλα τα περιοδικά.
Μα έτσι ήταν τότε και το σήμερα είναι αλλιώς.
Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω
τα χέρια της γενιάς μας είναι στο τιμόνι.
Αυτές είναι οι καλύτερες μέρες, οι καλύτερες μέρες της ζωής σου.
Οι χωρισμοί που διαμορφώνουν αυτό που είμαστε
είναι το θάρρος που χρειάζεται για να ζεις αυτές τις στιγμές,
γι' αυτό κάνε τες τις καλύτερες μέρες, τις καλύτερες μέρες της ζωής σου.
Ήταν Νοέμβριος του '91.
Το τείχος του Βερολίνου έπεσε, ελπίσαμε ότι δεν θα ξαναϋπάρξουν άλλα όπλα.
Και θυμάμαι πίσω στο '94,
τον Μάικλ Τζόρνταν στον αέρα να μας εμπνέει να πετάξουμε.
Μα έτσι ήταν τότε και το σήμερα είναι αλλιώς.
Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω
τα χέρια της γενιάς μας είναι στο τιμόνι.
Αυτές είναι οι καλύτερες μέρες, οι καλύτερες μέρες της ζωής σου.
Οι χωρισμοί που διαμορφώνουν αυτό που είμαστε
είναι το θάρρος που χρειάζεται για να ζεις αυτές τις στιγμές,
γι' αυτό κάνε τες τις καλύτερες μέρες, τις καλύτερες μέρες της ζωής σου.
(Λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα...)
(Λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα...)
(Λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα λα...)
Παρακαλώ, ας είναι οι καλύτερες μέρες, οι καλύτερες μέρες της ζωής μας.
Αν μας γκρεμίσουν, θα μας διδάξουν να επιβιώνουμε.
Είναι το θάρρος που χρειάζεται για να ζεις αυτές τις στιγμές,
Είναι οι καλύτερες μέρες, οι καλύτερες μέρες της ζωής σου.