Bir şemsiye bilir yağmurun derdini, sen kalbime damla...
Kalbime damla, duy ve damla kara bulutlarla ağla...
Beni benden alıp, katlanmaya alışma...
Sonbahar ve uzun kışla
Sen beni bağışla, gam yağmurla, bağışla
Beni bensizliğe sürgün eden kendinş bana bağışla!
Deryada yorgun, sensiz kalarak tekliğe vurgunum...
Canım yanarak, gün gibi solgunum...
Sağ iken ölüyorum...
Kül kabım biler ömrümün derdini inat etme böyle...
Herkese söyle, söyle söyle ki sen barışırsın gökle
Durma kaç, durma uç, kanat aç
Çılgın rüzgara olma muhtaç
Sen beni bağışla, son bakışla bağışla...
Beni bensizliğe sürgün eden kendini bana bağışla!...