Bóg się rodzi [German translation]

Bóg się rodzi, moc truchleje,

Pan niebiosów obnażony

ogień krzepnie, blask ciemnieje,

ma granice Nieskończony.

Wzgardzony – okryty chwałą,

śmiertelny – Król nad wiekami!

A Słowo Ciałem się stało

i mieszkało między nami.

Cóż masz, Niebo, nad ziemiany?

Bóg porzucił szczęście swoje,

wszedł między lud ukochany,

dzieląc z nim trudy i znoje:

niemało cierpiał, niemało,

żeśmy byli winni sami!

A Słowo Ciałem się stało

i mieszkało między nami.

W nędznej szopie urodzony,

żłób Mu za kolebkę dano;

cóż jest czym był otoczony?

Bydło, pasterze i siano.

Ubodzy, was to spotkało

– witać Go przed bogaczami!

A Słowo Ciałem się stało

i mieszkało między nami.

Potem i króle widziani,

cisną się między prostotą,

niosąc dary Panu w dani:

mirrę, kadzidło i złoto.

Bóstwo to razem zmieszało

z wieśniaczymi ofiarami!

A Słowo Ciałem się stało

i mieszkało między nami.

Podnieś rękę, Boże Dziecię,

błogosław Ojczyznę miłą,

w dobrych radach, w dobrym bycie,

wspieraj jej siłę swą siłą;

dom nasz i majętność całą

i wszystkie wioski z miastami!

A Słowo Ciałem się stało

i mieszkało między nami.